Cukrzyca- skąd biorą się wyskoki i spadki cukrów ?

Cukrzyca- skąd biorą się wyskoki i spadki cukrów.

Autorem artykułu jest Daga 21

      Unormowane poziomy cukrów, osoby chorej na cukrzycę to najpiękniejszy scenariusz życia, do którego dąży i pacjent i lekarz prowadzący. Niestety często jest zupełnie odmienny od tego co dzieje się w realnym życiu cukrzyka.
      Wiele razy osoba chora, a w przypadku dziecka jego rodzice zastanawiają się nad tym skąd wziął się nagle wysoki poziom cukru. Nie jest to jednak jedyna zmora tej choroby. Często dochodzi również do spadków cukru poniżej bezpiecznego poziomu i wtedy zagrożone jest życie osoby chorej.
      Zbyt mała jest jeszcze świadomość społeczna odnośnie tej choroby- my z córką wolimy używać określenia dysfunkcji organizmu, bo przecież oprócz niedogodności związanej z cukrzycą, żyje się tej młodej osobie zupełnie normalnie. I to właśnie jest społeczny brak zrozumienia problemu. Osoba, u której stwierdzono cukrzycę ma prawo normalnie żyć. Nie ma przeciwskazań do uczestniczenia w normalnym życiu społecznym, a wręcz jest wskazana pełna akceptacja ze strony społeczeństwa, bo im więcej zrozumienia i akceptacji dostanie osoba chora tym lepiej i normalniej będzie się jej żyło.
      Stres jest jednym z podstawowych czynników wyskoków, bądź spadków cukru. Nasza córka na stres reaguje bardzo wysokimi cukrami, natomiast u syna znajomych cukier drastycznie potrafi spaść.
      Przeróżnie osoby z cukrzycą reagują na różne artykuły spożywcze. Dla jednej osoby zjedzenie płatków  z mlekiem nie będzie stanowiło żadnego problemu trawiennego i po podaniu insuliny dobry będzie odczyt glikemii, a u innej osoby cukier wyskoczy ponad przeciętna normę. Czy jest to tylko i wyłącznie wina źle dostosowanej dawki insuliny?  Niekoniecznie. Każdy organizm inaczej trawi spożywane produkty. Sam proces trawienia jest taki sam, natomiast ilość różnych hormonów wpływających na przyswajanie jedzenia w organiźmie jest indywidualna dla każdego człowieka. Stąd właśnie te rozbieżności i indywidualne reakcje osób chorych na spożywane posiłki.
      Choroby wywołane infekcją systemu odpornościowego takie jak przeziębienie, grypa, ospa, niestrawność wywołana wirusem, badź bakterią, również mają wpływ na poziomy cukrów. Generalnie zakłada się, że przy przeziębieniach i grypie cukry osiągają wyższe poziomy, natomiast przy chorobach, w których przebiegu występuje biegunka lub wymioty, glikemie są niższe niż powinny. Nie jest to jednak regułą. Każdy stan zapalny organizmu, nawet u jednej osoby może wywołać dziwne zaburzenia, nie zawsze przewidywalne.
      Do tej pory, gdy nasza córka była przeziębiona glikemie były wyższe niż normalnie, aż tu nagle pewnego pięknego dnia wróciła ze szkoły z bólem głowy, katarem i niskim cukrem. Przez cały czas, a trwało to 6 dni musieliśmy pilnować, by poziom cukru nie spadł poniżej normy. Tak więc nawet, gdy się nam już wydawało, że dużo wiemy o cukrzycy, ta postanowiła nas zaskoczyć i spłatać nam figla.
      Wysiłek fizyczny, też ma ogromne znaczenie przy stabilizacji poziomów glikemii. Niewielki, systematyczny wysiłek pozwala na lepszą tolerancję podawanej insuliny. Pamiętajmy jednak o tym, że zbyt duży może spowodować drastyczny spadek cukru i nie ma w tym nic złego, jeśli odpowiednio wcześniej dokarmimy i zabezpieczymy przed tym nasz organizm.
      Nie istnieje recepta na zabezpieczenie się przed spadkami, czy wyskokami cukru, ale jeśli cukrzyca jest odpowiednio monitorowana, to tego typu sytuacje zdażają się sporadycznie.
      Wszystkim cukrzykom, życzę z całego serca jak najlepszych i stabilnych poziomów cukru.
---
Dagmara Spociński dietetykalaika.blogspot.com
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jakie prawa ma osoba chora na cukrzycę ?

Jakie prawa ma osoba chora na cukrzycę ?

Autorem artykułu jest Mariusz P.

Osoba z cukrzycą, aby mogła stać się aktywnym partnerem w procesie ulepszania wyników leczenia i członkiem zespołu leczącego, powinna znać swoje prawa i zadania, czy jak kto woli  obowiązki

Specjaliści podkreślają, iż zaangażowanie pacjenta, znajomość powinności oraz praw i ich zrozumienie mogą być pomocne we właściwym współdziałaniu chorego z zespołem leczącym, co znajduje przełożenie na lepsze efekty lecznicze.

Pacjent ma prawo:

–  do przestawienia mu szczegółowego i indywidualnego planu leczenia. Powinien zostać zapoznany ze sposobem leczenia. Pełne uczestnictwo w terapii cukrzycy wymaga:

–  zaleceń dietetycznych w formie pisemnej, z uwzględnieniem ilości, jakości oraz czasu spożywanych posiłków,

–  do wskazówek dotyczących typu, intensywności i czasu trwania wysiłku fizycznego w zależności od wieku, płci oraz obciążeń wynikających z innych chorób,

–  do ustalenia dawki oraz czasu przyjmowania doustnych leków obniżających stężenie glukozy we krwi (hipoglikemizujących),

–  do szczegółowych instrukcji dotyczących sposobów podawania insuliny, miejsca oraz czasu wstrzyknięcia,

–  do porady, w jaki sposób należy zmieniać dawki leków doustnych oraz insuliny w zależności od stężenia glukozy we krwi.

Pacjent ma prawo:

–  do określenia indywidualnych docelowych wartości dobrej kontroli cukrzycy, czyli jaki powinien być pożądany poziom glikemii, cholesterolu, ciśnienia tętniczego krwi, masy ciała oraz jaki przewidywany jest czas do ich uzyskania,

–  do wdrożenia metod intensywnego leczenia cukrzycy i innych chorób współwystępujących,

–  do umożliwienia zapobiegania powikłaniom cukrzycy oraz leczenia szczególnych stanów i problemów zdrowotnych.

Pacjent ma prawo:

–  do zapewnienia choremu i jego najbliższym stałej edukacji terapeutycznej,

–  do uzyskania informacji o częstości wizyt kontrolnych, terminów wizyt u lekarza prowadzącego, kontaktów i dietetyka oraz o możliwości uzyskania pomocy w stanach naglących,

–  do kontrolowania skuteczności leczenia cukrzycy przez systematyczne badania stężenia glukozy we krwi, poziomu hemoglobiny glikowanej, obecności białka w moczu, oceny dna oczu i innych badań określających ogólny stan zdrowia.

Pacjent ma prawo:

–  oprócz informowania go o stanie zdrowia, do uzyskania wiadomości o aktualnych dostępnych udogodnieniach socjalnych i ekonomicznych, a także o nowych rozwiązaniach technologicznych i zmianach przepisów poprawiających jakość życia chorego z cukrzycą.

zadania pacjenta:

1.  Codzienna kontrola swojej cukrzycy, dzięki czemu zespół leczący zastosuje właściwą pomoc. Pacjent powinien nauczyć się wykonywać i interpretować badania samokontrolne, czyli oznaczanie stężenia glukozy we krwi za pomocą glukometru.

2.  Rzetelne prowadzenie dzienniczka samokontroli (zapisywanie swoich obserwacji i wyników badań).

3.  Opanowanie umiejętności samodzielnej zmiany dawek leków doustnych i/lub insuliny w zależności od aktualnego stężenia glukozy we krwi.

4.  Dbałość o stopy, staranna pielęgnacja, systematyczne i dokładne oglądanie stóp, zapobieganie urazom, używanie właściwego obuwia.

5.  Stałe poszerzanie wiedzy o cukrzycy, ciągła edukacja za pośrednictwem literatury, broszur, czasopism dla osób z cukrzycą oraz poprzez strony internetowe.

6.  Regularne wizyty kontrolne, konsultacje, badania laboratoryjne.

7.  Przestrzeganie diety cukrzycowej, dbałość o prawidłową masę ciała, utrzymywanie aktywności fizycznej.

8.  Rezygnacja z nałogów: nikotynowego i alkoholowego.

9.  Nauczyć się zapobiegać, prawidłowo rozpoznawać i właściwie postępować podczas niedocukrzenia.

10.  Zapisywać swoje wątpliwości i omawiać je w czasie wizyt u lekarza prowadzącego.

11.  Nauczyć się rozpoznawać sytuacje, w których konieczny jest kontakt z zespołem leczącym.

12.  Pacjent powinien utrzymywać stały kontakt ze swoim zespołem leczącym, z innymi chorymi na cukrzycę i organizacją działającą na rzecz osób z cukrzycą.

---

Cukrzyca a Zdrowie- Magazyn medyczny poświęcony cukrzycy

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Co to jest stopa cukrzycowa ?

Co to jest stopa cukrzycowa ?

Autorem artykułu jest Mariusz P.

Jeśli chorujesz na cukrzycę musisz pamiętać, że problemy ze stopami są najczęstszym powikłaniem tej choroby. Specjaliści nazywają to zespołem stopy cukrzycowej.

Stopa jak oczko w głowie

Każdy z nas powinien troszczyć się o pielęgnację stóp, które na co dzień – podczas stania, chodzenia czy biegania – poddawane są dużym obciążeniom. Jednak szczególnie starannie, wręcz z przesadą, powinny o tym pamiętać osoby chore na cukrzycę. Każde otarcie naskórka, każdy odcisk, pęknięcie skóry może prowadzić do trudno gojącego się owrzodzenia i zakażenia, a potem nawet amputacji palca czy kończyny. Trzeba się starać do tego nie dopuścić.

Do takich powikłań dochodzi głównie u osób starszych, po 60 roku życia, które chorują na cukrzycę od wielu lat. Częściej u mężczyzn niż kobiet. Ale – jak podkreśla dr Wiesław Zarzycki, specjalista endokrynologii – zagrożenie istnieje niezależnie od płci i wieku.  Np. w regionie podlaskim wśród kilkuset pacjentów z owrzodzeniami stóp są i czterdziestolatkowie.

Dlaczego groźna dla stóp

Każde, nawet małe uszkodzenie stopy, do którego dochodzi przy cukrzycy, lekarze określają zespołem stopy cukrzycowej. U osób zdrowych otarcia naskórka, pęcherze, nagniotki, odciski, krwiaki czy pęknięcia skóry, które mogą powstać wskutek używania np. niewygodnych, zbyt ciasnych butów – łatwo można wyleczyć samemu. Nakładamy plaster, zmieniamy buty – i po kłopocie. Natomiast u osób chorych na cukrzycę nie tylko dużo łatwiej o takie banalne uszkodzenia – niestety, zazwyczaj bagatelizowane – ale też o poważne następstwa. Dlaczego? W cukrzycy zmianom pierwotnym (drobnym uszkodzeniom skóry stóp) i owrzodzeniom sprzyjają dwa mechanizmy:

• cukrzyca powoduje stopniowe uszkodzenie nerwów (zwane neuropatią) – chorzy tracą czucie w nogach, nie od-czuwają dyskomfortu i bólu, więc mogą nie zauważyć uszkodzeń stóp;

• uszkodzenia nasilają się z powodu współistniejących zwykle zaburzeń ukrwienia nóg (zmiany miażdżycowe w tętnicach, uszkodzenia żył), co utrudnia proces naprawy tkanek (gojenia się ran). Mechanizm powstawania zmian na stopach jest zwykle mieszany – oba czynniki prowadzą szybko od drobnych do poważnych uszkodzeń. Z otarcia czy nagniotka owrzodzenie może powstać nawet w ciągu kilkunastu godzin.

Nie lekceważ

Owrzodzenie może pojawić się w dowolnym miejscu stopy – na wierzchu, od spodu, z brzegu czy na palcach. Nie można, więc bagatelizować nawet najdrobniejszych uszkodzeń. Owrzodzenia są groźne, bo w prawie połowie przypadków, pomimo coraz lepszych metod leczenia, nie udaje się ich wygoić. Konieczna jest amputacja palca, części czy całej stopy, a nawet kończyny aż do kolana. Leczenie owrzodzenia jest zawsze długie i kosztowne. Pacjent nie chodzi do pracy, musi kupować drogie leki i specjalne materiały opatrunkowe. Zdecydowanie pogarsza się, więc jakość jego życia.

Zapobiegaj – to najważniejsze

Przypomnijmy, że cukrzyca oprócz stóp może uszkadzać wzrok, nerki, skórę, naczynia krwionośne. To wszystko w języku medycznym określa się powikłaniami cukrzycy. Aby do nich nie dopuścić najistotniejsze jest:

• prawidłowe wyrównanie metaboliczne cukrzycy, to znaczy utrzymywanie prawidłowego poziomu glukozy we krwi (wskazanego przez lekarza) po- przez przestrzeganie zaleceń dotyczących diety, regularne przyjmowanie leków oraz ćwiczenia fizyczne;

• skrupulatne dbanie o swoje stopy – do- bór odpowiednich skarpet i wygodnego obuwia oraz codziennie, dokładne oglądanie stóp i natychmiastowe konsultowanie z lekarzem wszelkich za- uważonych zmian. Trzeba też zgłaszać się, gdy odczuwamy cierpnięcie lub drętwienie stóp, tracimy odczucie ciepła i zimna,

• unikanie palenia papierosów – wiele problemów zdrowotnych, wynikających z cukrzycy (zwłaszcza choroby naczyń i zaburzenia krążenia) nasila się z powodu palenia.

---

Autor: Sylwester Barski / Cukrzyca a Zdrowie- Magazyn medyczny poświęcony cukrzycy

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Cukrzyca a seks.

Cukrzyca a seks.

Autorem artykułu jest Mariusz P.

Seks jest podstawą intymności i umożliwia wytworzenie więzi z partnerem. Problemy seksualne często występują u ludzi chorych na cukrzycę.Wysoki poziom cukru (glukozy) we kiwi możę doprowadzić do uszkodzenia nerwów nayń krwionośnych narządów niezbędnych do normalnego życia seksualnego.

 Cukrzyca może mieć również wpływ na aktyw­ność seksualną płodność oraz wybór metody kontroli urodzeń.

Wielu ludzi opisując swoje problemy dotyczące życia seksualnego czuje się niekomfortowo, gdyż seksualność wiąże się z intymnymi emocjami. Należy pamiętać o tym, że zarówno lekarze specjaliści, jak i lekarze pierwszego kontaktu są przyzwy­czajeni do udzielania porad związanych z takimi problemami i mogą pomóc w określeniu ich przyczyn oraz w ustaleniu możliwych rozwiązań.

Unikanie niskiego poziomu cukru we krwi

 

Ponieważ aktywność seksualna, podobnie jak inna aktywność fizyczna, może spowodować gwałtowny spadek poziomu cukru we krwi, niezwykle istotna jest regularna samokontrola pacjenta z cukrzycą.

Aby uniknąć niskiego poziomu cukru we krwi:

• jeśli jest to możliwe, należy przed stosu seksualnym wykonać pomiar poziomu we krwi, aby określić, czy mieści i w prawidłowym zakresie,

• podobnie jak w sytuacji wykonywania ćwiczeń fizycznych, bezpośrednio przed lub po stosunku należy zjeść przekąskę, np. polowi; k. lub krakersy z sere

Zaburzenia erekcji

Niektórzy mężczyźni chorujący na cukrzycę nie są zdolni do osiągnięcia lub utrzymania erekcji przez czas, który umożliwia odbycie satysfak­cjonującego stosunku płciowego.

Należy pamiętać, że u większości męzczyzn od czasu do czasu mogą wystąpić zaburzenia erekcji.

Jednocześnie szacuje się, ze okoto 70% męzczyzn chorych na cukrzycę cierpi z powodu zaburzeń erekcji. Zaburzenia erekcji nie oznaczają jednak, że mężczyzna nie jest zdolny do odbycia stosunku płciowego. Zaburzenia erekcji mogą mieć różny stopień nasilenia objawów, od sporadycznych trudności do, mniej powszechnej, całkowitej impotencji.

Przyczyny zaburzeń erekcji

Zarówno czynniki organiczne, jak i psycholo­giczne mogą wywoływać zaburzenia erekcji. U mężczyzn chorujących na cukrzycę najczę­ściej jest to przyczyna organiczna. Uszkodzenie naczyń krwionośnych w obrębie członka powoduje zmniejszenie przepływu krwi, co w konsekwencji uniemożłiwia wystąpienie erekcji. Ponadto uszkodzenie nerwów może prowadzić do występowania probłemów z erekcją.

Niektóre Leki, takie jak środki antydepresyjne, uspokajające, leki regulujące ciśnienie krwi oraz leki stosowane w leczeniu wrzodów żołądka, mogą powodować okresowe problemy z erekcją.

Największe ryzyko zaburzeń erekcji występuje u starszych męzczyzn, którzy:

-chorują na cukrzycę od długiego czasu,

-chorują na serce, pałą papierosy,

-mają wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu, niedostatecznie kontrolują poziom cukru we krwi.

Niepokój oraz depresja również mogą mieć wpływ na pojawienie się problemów seksu­alnych. U niektórych mężczyzn, świadomych powiązania zaburzenia erekcji z cukrzycą, pojawia się strach przed impotencją, co może powodować jej faktyczne wystąpienie.

Podłoże zaburzeń erekcji

Zaburzenia erekcji mogą mieć podłoże organiczne, psychologiczne lub mieszane. Nagła niezdol­ność do utrzymania erekcji wynika najczęściej z przyczyn psychologicznych, takich jak np. stres, przepracowanie. Podłoże psychologiczne zaburzeń erekcji charakteryzuje niezdolność do utrzymania świadomej erekcji z jednoczesnym występo­waniem erekcji nieświadomych, nocnych (tzw. polucji). Stopniowe nasilenie zaburzeń erekcji najprawdopodobniej może mieć podłoże organiczne, związane z uszkodzeniem nerwów oraz naczyń krwionośnych.

Diagnozowanie zaburzeń erekcji

Ustalenie, czy przyczyna problemu ma podłoże organiczne czy tez psychologiczne jest trudne i pacjent nie powinien przeprowadzać tej oceny na własną rękę. O swoich problemach seksualnych należy poinformować lekarza. Lekarz zada określone pytania dotyczące jakości erekcji oraz stosunku seksualnego. Może również zaistnieć potrzeba przeprowa­dzenia pełnego badania m.in. z oznaczeniem ciśnienia krwi, poziomu cukru oraz cholesterołu we krwi.

 

---

Cukrzyca a Zdrowie - Magazyn medyczny

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Ciąża i cukrzyca

Ciąża i cukrzyca

Autorem artykułu jest Mariusz P.

Nierzadko kobiety z cukrzycą mają wiele wątpliwości w związku z planowaniem rodziny.  Jeżeli jesteś w podobnej sytuacji przeczytaj poniższy artykuł. Kobiety w ciąży najczęściej zadają sobie pytania dotyczące przyszłości ich dziecka.   

1. Czy moje dziecko będzie miało cukrzycę?

Ryzyko jest niewielkie. Prawdopodobieństwo, że twoje dziecko zachoruje kiedyś na cukrzycę jest prawie takie samo, jak w przypadku kobiety, która nie ma cukrzycy. Praktycznie nie zdarza się, aby cukrzyca ujawniła się już u noworodka.

2. Czy moje dziecko może mieć jakieś wady?

Jeżeli twoje stężenia cukru we krwi będą prawidłowo kontrolowane przed i podczas ciąży, to ryzyko wystąpienia wad jest tylko nieco większe niż zwykle. W przypadku bardzo dobrej kontroli cukrzycy ryzyko jest prawie takie samo, jak u kobiety, która nie ma cukrzycy.

3. Czy trzeba na coś szczególnie uważać jeszcze przed zajściem w ciążę?

Jeszcze zanim będziesz w ciąży twoje stężenia cukru we krwi powinny być tak bliskie normy, jak to tylko możliwe. Dlatego możesz potrzebować dodatkowego szkolenia, żeby nauczyć się lepiej zmieniać dawki insuliny w zależności od aktualnego stężenia cukru we krwi. Również z tego względu jest konieczne, aby każda ciąża była planowana. Z uwagi na dobro nienarodzonego dziecka trzeba skutecznymi metodami zapobiegać ciąży nieplanowanej. Jeśli stwierdzono u ciebie późne powikłania cukrzycy, możesz potrzebować dodatkowej konsultacji lekarskiej.

4. Czy powinnam spodziewać się szczególnych trudności w kontrolowaniu mojej cukrzycy podczas ciąży?

Dzięki zastosowaniu nowoczesnych sposobów leczenia prawidłowa kontrola cukrzycy w czasie ciąży jest możliwa. Wiąże się to z koniecznością samodzielnych badań stężenia cukru we krwi, wielokrotnymi dawkami insuliny w ciągu dnia i odpowiednim żywieniem. Podczas ciąży potrzebna jest szczególna opieka lekarska.

5. Czy mogę rodzić normalnie?

Tak, oczywiście. Czasami może zajść potrzeba przyjęcia cię do szpitala, na kilka tygodni przed terminem porodu.

6. Co mogę powiedzieć mojej rodzinie?

To, że przy prawidłowej kontroli cukrzycy możesz mieć zdrowe dziecko. Poproś członków twojej rodziny by towarzyszyli ci w kolejnych wizytach u lekarza. Ze swej strony bardzo chętnie odpowiemy na wszelkie pytania twoje i twojej rodziny.

7. Czy będę mogła karmić piersią?

Oczywiście. Zupełnie tak sarno jak kobieta, która nie ma cukrzycy.

8. A późne powikłania?

Ciąża nie przyczynia się do ujawnienia późnych powikłań. Jeśli zaś są one już obecne, to przy zachowaniu właściwego leczenia nie dochodzi zwykle do ich nasilenia.

PAMIĘTAJ!

Koniecznie skontaktuj się ze swoim lekarzem, jeśli planujesz ciążę.

Bezzwłocznie skontaktuj się ze swoim lekarzem na samym początku ciąży.

W żadnym przypadku nie opóźniaj tej wizyty - nie czekaj!!!

---

Magazyn Cukrzyca a Zdrowie - Magazyn medyczny poświęcony cukrzycy

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Czy cukrzyca jest przeciwskazaniem dla ciąży ?

Czy cukrzyca jest przeciwskazaniem dla ciąży ?

Autorem artykułu jest Mariusz P.

Cukrzyca i ciąża to niezwykłe przedsięwzięcie. W trzecim trymestrze zdałam sobie sprawę, że ciąża z cukrzycą jest jak praca na cały etat - opowiada kobieta, lekarz diabetolog.

Byłam 31 ­letnią szczęśliwą mężatką i poza cukrzycą typu 1 nie miałam żadnych problemów zdrowotnych. Wydawało mi się, że to dobry moment, by urodzić dziecko. Jednak po głębszym zastanowieniu pojawiły się obawy i strach. Byłam świadoma ryzyka związanego z wysokim poziomem cukru we krwi i jaki wpływ miałby on na dziecko. Czy mój potomek zachoruje na cukrzycę? Tego typu zmartwienia są typowe dla każdego, kto choruje na cukrzycę, ale dla mnie przyjęcie na siebie odpowiedzialności za zdrowie i rozwój małego człowieka były zbyt przytłaczające. Chciałam mieć pewność, że wszystko będzie dobrze.

Porozmawiałam z lekarzem endokrynologiem, by przekonać się, które z moich obaw są uzasadnione, a które bezpodstawne. Statystycznie biorąc, w przypadku kobiet cierpiących na cukrzycę typu 1 lub typu 2 największe znaczenie dla rozwoju dziecka ma stan zdrowia matki tuż przed poczęciem oraz w ciągu pierwszych 11 tygodni ciąży. Kobiet z cukrzycą nie zniechęca się zwykle do zachodzenia w ciążę, chyba że mają powikłania związane z oczami, nerkami lub chorobę serca. Dokładna kontrola poziomu cukru we krwi ma kluczowe znaczenie w okresie do 11 tygodnia ciąży, gdyż wtedy zaczynają się rozwijać organy wewnętrzne dziecka. Jeśli w tym czasie poziom cukru we krwi matki jest zbyt wysoki, może mieć to wpływ na kręgosłup i serce dziecka. Kobiety w 16 czy nawet 20 tygodniu ciąży mogą poddać się testom, które pozwolą ocenić ryzyko wystąpienia u dziecka rozszczepu kręgosłupa, syndromu Downa czy deformacji serca.

Wiedząc, że zdołam utrzymać poziom cukru we krwi na odpowiednim poziomie, a także mając wsparcie moich lekarzy oraz męża, uznałam, że jestem gotowa do zajścia w ciążę. Niestety, nie udawało mi się. Dużo wysiłku kosztowało mnie poprawienie kontroli nad poziomem cukru we krwi, ćwiczenia fizyczne, co najmniej czterokrotne badanie cukru na dzień, a także unikanie myśli na temat zdrowia mojego oraz mojego dziecka. Czyżby cukrzyca wpływała na zdolność do zajścia w ciążę? Według mojego endokrynologa, cukrzyca nie wpływa na płodność. Przestałam więc się martwić i stało się – zaszłam w ciążę.

Gdy okazało się, że jestem w ciąży, znacznie wzrosła moja motywacja do dbania o poziom cukru we krwi. Byłam świadoma każdego grama węglowodanów, jakie zjadałam, siedem razy dziennie monitorowałam poziom cukru we krwi i regularnie dostosowywałam dawki insuliny. Lekarz ustalił, że idealny poziom cukru we krwi będzie dla mnie wynosił od 3,5 do 7 mmol/L, ale poziom ten zależy od twego lekarza oraz od tego, jak dobrze potrafisz rozpoznawać i radzić sobie z hipoglikemią. Prawidłowy poziom cukru we krwi udało mi się utrzymać praktycznie przez całą ciążę, z wyjątkiem pierwszego trymestru, kiedy miewałam z tym problemy. Było to prawdopodobnie  związane z niestabilnym poziomem hormonów, co sprawiło, że poziom cukru we krwi wzrósł znacznie w ósmym tygodniu ciąży. Zwykle podczas pierwszego trymestru poziom cukru we krwi spada zbyt nisko, ale zdarza się także, że rośnie. Dzięki pomocy diabetologa udało mi się dostosować dawki insuli­ ny w taki sposób, by zrekompensować wzrost cukru we krwi.

Choć sama jestem diabetologiem, czasami trudno mi było obiektywnie spojrzeć na zdrowie swoje i dziecka. Musiałam pogodzić się z tym, że moje ciało to nie maszyna i nie może być bez przerwy doskonałe. Biorąc pod uwagę wpływ dodatkowego monitorowania poziomu cukru we krwi oraz strach przed komplikacjami, ważnym było, bym mogła podzielić się moimi obawami z lekarzem i rodziną. Dzięki temu, że udało mi się rozładować emocje podczas pierwszego trymestru, łatwiej radziłam sobie z wymaganiami drugiego oraz trzeciego.

Gdy rozpoczął się trzeci trymester zdałam sobie sprawę, że ciąża z cukrzycą to praca na cały etat. Znacząco wzrosła częstotliwość wizyt u lekarza ginekologa, badania poziomu cukru we krwi przerodziło się w obsesję. W tym okresie ciąży byłam już bardzo zmęczona. Raz zdarzyło mi się nawet zasnąć na podłodze mojego biura. Zwiększyła się częstotliwość występowania hipoglikemii i ogromnie wzrosło znaczenie, jakie miało dla mnie wsparcie ze strony rodziny oraz współpracowników.

Z mojego punktu widzenia jednym z niewielu plusów tego, że choruję na cukrzycę typu 1 było to, że poród miał miejsce w 38, a nie w 40 tygodniu ciąży. Wywołanie porodu po 38 tygodniach jest zalecane w przypadku kobiet chorych na cukrzycę, gdyż choroba może prowadzić do szybszego dojrzewania łożyska. Gdy nadszedł 38 tydzień mojej ciąży był gorący, wilgotny czerwiec. Zapasy dobrego samopoczucia były już na wyczerpaniu i czułam, że większa chyba być nie mogę. Byłam gotowa na zakończenie ciąży i zostanie wreszcie mamą.

Poród trwał dłużej, niż się spodziewałam, ale dzięki epiduralowi nie okazał się specjalnie wyczerpujący. Po prawie osiemnastu miesiącach planowania i wytrwałych starań, na świat przyszła zdrowa, piękna dziewczynka. Okazało się, że wszystko ułożyło się lepiej, niż się spodziewałam – to był prawdziwy cud!

Jeśli zastanawiasz się nad zajściem w ciążę, mogę ci poradzić nie tylko, żebyś to zrobiła, ale przede wszystkim dobrze zaplanowała. Musisz jednak odpowiednio wcześnie porozmawiać ze swoimi lekarzami, aby narodziny twego dziecka były tak wspaniałym wydarzeniem, jak na to zasługują.

---

Cukrzyca a Zdrowie - Magazyn medyczny poświęcony cukrzycy

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Cukrzyca - posiłki w podróży, restauracjach, specjalne okazje. Jak jeść i co jeść.

Cukrzyca - posiłki w podróży, restauracjach, specjalne okazje. Jak jeść i co jeść.

Autorem artykułu jest Mariusz P.

Każdy z nas czasami musi nagiąć swoje zasady i zjeść coś na szybko w restauracji czy w podróży. W cukrzycy te zasady są szczególnie ważne, bo musimy odżywiać się zdrowo i według określonych zasad.

Posiłki w restauracjach

Odżywianie się w restauracjach może być równie zdrowe jak posiłki przygotowywa­ne samodzielnie.Kieruj się poniższymi wskazówkami:

• Zamawiaj posiłki gotowane, grillowane lub pieczone, Unikaj mięsa tłustego i smażonego,

Wybieraj dania dietetyczne, Pytaj o składniki serwowanych dań. Zachowaj rozsądek przy wyborze posiłków i przekąsek. Podawane w restauracji mogą być zbyt obfite. Pamiętaj o przeliczaniu wymienników węglowo­danowych.

Unikaj spożywania posiłków typu fast food. Zawierają one dużo kalorii, tłuszczu i soli.

Dieta w podróży

 

 

W podróży dieta często bywa zmieniona pod względem ilościo­wym i jakościowym, dlatego należy być bardzo czujnym oraz aktywnie reagować na każdą niepokojącą zmianę w wynikach samokontroli.

W podróży z powodu zmiany diety mogą wystąpić zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Należy wówczas spożywać dietetyczne po­siłki (kleiki ryżowe), pić duże ilości płynów oraz częściej mierzyć poziom cukru we krwi.

Specjalne okazje

 Na przyjęciach lub innych uroczysto­ściach możesz mieć ochotę na coś słod­kiego. Nie musisz z tego rezygnować. Przelicz ilość węglowodanów zawartych w serwowanych posiłkach i dostosuj do puli codziennego zapotrzebowania na wymienniki węglowodanowe.

Zaplanuj dawkę insuliny lub odpowiedni wysiłek fizyczny, który pomoże zużytkować nadmiar zjedzonych kilokalorii (energii).

Zapytaj gospodarzy o czas podawania posiłków. Może będzie koniecz­ne przesunięcie pory podania insuliny lub zjedzenie przekąski.

---

Cukrzyca a Zdrowie - magazyn medyczny

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl